اتفاقا همین احساس درونم مرا به درگیری با غریزه ام واداشته...!

همین احساسی که مرا به تکاپو می اندازد...

همین احساسی که سعی در نادیده گرفتنش می کنم...اما هست...وجود دارد...

مگر گذشته ام با انسان ها یکی نبوده؟!...

انسان ها بر پایه احساس نفس می کشند...

مگر من زمانی انسان نبوده ام...؟

درسته که حالا در شب نفس می کشم اما احساس مرا در آغوش گرفته است...

من خالی از احساس نیستم...

در کنار خشم ...دیوانگی... درندگی ...غریزه ام...من عاشق می شوم...من نگران و دلواپس می شوم...من لبخند می زنم...

من آرامش دهنده و تکیه گاه می شوم...

باور کن...

           موجود شب احساس هم دارد...

نظرات شما عزیزان:

مهدی افشارزاده

ساعت10:24---12 شهريور 1394

[وب سایت]

خیلی آدما نگاهاشون سرده ، و این سردی آدم ها رو بی احساس میکنه .. بی احساس
پاسخ:موافقم

baran kocholo

ساعت0:15---20 تير 1394

[وب سایت]

خون آشام و عاشقی؟؟؟مگه داریم اصن مگه میشه؟؟؟

پاسخ:!!!!!!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: